1792

    i do fess thou art sae fair

    alteration of an old poem.

    i do fess thou art sae fair,

    i was beehe lugs in luve,

    had i na found the slightest prayer

    that lips could speak thy heart could muve.

    i do fess thee sweet, but find

    thou art so thriftless o' thy sweets,

    thy favours are the silly wind

    that kisses ilka thing it meets.

    see yonder rosebud, ri dew,

    amang its native briers sae coy;

    how su tis st and hue,

    when pu'd and worn a on toy.

    sic fate ere lang shall thee betide,

    tho' thou may gaily bloom awhile;

    and suhou shalt be thrown aside,

    like ony on weed and vile.